«بهـ نامـ خدایی کهـ هیچـ گاهـ تنهایمانـ نمی گذارد»

می دانمـ کهـ بالاخرهـ روزی بهـ اینـ جا می آیی...

بهـ پناهگاهی که هر از چند گاهی واژه هایمـ مجالـ رهایی می یابند...

و جاری می شوند حرف هایی کهـ گاه سختـ استـ بهـ زبان آوردنـ شان...

می دانمـ کهـ واژه هایمـ را می فهمی... همـ واژه ها و همـ سکوتم را ...

دوری سخت استـ ولی گاهی به اینـ خانهـ ی کوچکم سری بزنـ تا دلمـ نگیرد...

قولـ می دهمـ دلمـ تنگـ نشود... قولـ سختی استـ می دانمـ...

فقط گاهی با واژهـ هایتـ دلمـ را قرصـ کن کهـ سر قولمـ بمانمـ...

روزهایتـ سبزتر و بهاری تر از بهار باد...

قرارمانـ یادتـ نرود: همیشهـ خوبـ باشـ!!!